Historia Biskupca jest wyjątkowo bogata. Nagromadzenie dóbr kulturowych i materialnych przekształciło mały gród w solidne miasto. Warto się przyjrzeć temu co było i pozostało, bowiem spuścizna unikalnych zabytków odzwierciedla niepowtarzalność miasta. Tutaj czas płynie inaczej, a każda chwila staje się historią…
Przy ulicy Warszawskiej znajduje się kolejny miejscowy zabytek, nawiązujący do historii browarnictwa w Biskupcu. W dokumencie lokacyjnym Biskupca istniał zapis uprawniający posiadaczy parcel miejskich do warzenia i wyszynku piwa. Ciekawostką jest, że dawniej warzenie piwa stanowiło przywilej, nie było zawodem. W czasach rozkwitu browarnictwa (pierwsza połowa XIX w.) w mieście były trzy duże browary (jeden miejski i prywatne). W drugiej połowie XIX wieku nastąpił zastój.
Do 1824 r. jeden z nich mieścił się w centrum miasta, jednak po pożarze, który strawił miasto w tym roku został przeniesiony do północnej części Biskupca nad rzekę Dymer. W miejscu spalonego browaru powstała słodownia. Powstanie obecnego browaru datuje się na lata 1882–1885. Rozkwit nastąpił w 1885 r., kiedy browar zakupiła rodzina Daum, będąca potentatem w branży piwowarskiej w regionie i właścicielem browarów w Olsztynie i Szczytnie. Daumowie przykładali wielką wagę do fachowości kadry, rozwoju firmy i jakości produkowanego piwa.
W okresie międzywojennym zatrudnienie znalazło tu 100 osób, a produkcja wynosiła 45 tys. hl. piwa rocznie. W 1910 r. w browarze rozlewano także wodę mineralną i lemoniadę. Browar pozostał w rękach rodziny Daum do 1945 r. Urokliwa lokalizacja obok dzisiejszego parku, tuż przy rzece Dymer, w przeszłości miała cel funkcjonalny – pozwalała na bezpośrednie czerpanie wody potrzebnej do produkcji piwa. I choć ten już dziś nieco poszarzały budynek lata świetności ma za sobą, to wciąż wspominane jest biskupieckie piwo. Browar został zamknięty w roku 1998.
Źródło: UM Biskupiec
